Stvarnost – mogućnost, stvarna istina – moguća istina jesu ključ za ispravno razumijevanje i tumačenje Specijalne teorije
relativnosti koju je zasnovao Albert Einstein.
Zakoni puta inercijalnih kretanja (jednolika pravolinijska
kretanja) PN = ct i PB = vt
eksperimentalna su činjenica, na kojoj gradimo vlastita znanja i
vlastite spoznaje o pojmu dužina (l) (razdaljina od - do, najkraće rastojanje
od - do), pojmu vrijeme (t) trajanja nekog zbivanja (vremenski interval od –
do) i pojmu brzina (c ili v , c > v
> 0).
U relativnim mehaničkim kretanjima („materijalne tačke“)
brzina promjene položaja u prostoru iskazuje se odnosom mjernog broja intervala
dužine (l) i mjernog broja vremenskog intervala (t).
Svi do sada pomenuti pojmovi, po svom smislu i sadržini,
imaju opšta, posebna i pojedinačna značenja. Dužinu puta (l) mogu iskazati
pomoću vremenskog intervala (t) i bilo koje brzine (bilo koliko velike ili male
brzine, c , v, ili neke druge brzine). To je opšte značenje. U tom opštem
značenju imamo tri eksperimentalno utvrđene spoznaje (istine):
Dužine puta direktno su proporcionalne brzinama (veličini
brzine) za isto vrijeme.
Dužine puta direktno su proporcionalne vremenu (veličini
vremenskog intervala) za istu brzinu.
Za istu dužinu puta vremenski intervali (mjerni broj
vremenskog intervala t) obrnuto su proporcionalni brzinama (mjernim brojevima
brzina).
To su opšti stavovi, opšte istine, za sve moguće brzine,
vremenske intervale i odgovarajuće dužine – ako se relativna mehanička kretanja
ostvaruju pod istim uslovima (jednakim prirodnim i fizičkim uslovima).
Navedena tri stava možemo posmatrati i provjeravati u bilo
kojem konkretnom eksperimentalnom posmatranju. Istu dužinu puta PB možemo
ostvariti različitim brzinama za različito vrijeme.
Na primjer:
PB = vt = ctv.
Vremena su obrnuto proporcionalna brzinama na istoj dužini puta PB : v =
t, PB : c = tv
c : v = t : tv = n
Kod Lorentzovih dužina x i x' imamo primjer iskazivanja
različitih dužina pomoću iste brzine (c) za različita vremena. Dužine su
direktno proporcionalne vremenima. Odnos dužina i odnos odgovarajućih
vremenskih intervala je jednak. Vrijednost tog omjera je sljedeća:
U svim mogućim konkretnim primjerima imamo konkretnu
stvarnost (ono što posmatramo i mjerimo) i mogućnost (ono što tek možemo
posmatrati i posmatranjem pokazati i dokazati). U konkretno posmatranomsadržaju, za stvarnost i moguću stvarnost, uvijek imamo neki zajednički
element, najmanje jednu zajedničku veličinu – „tunel korespodencije“: dužinu, vrijeme
ili brzinu.
U opštem slučaju inercijalne sisteme referencije K i K' povezuje zajednički prostor u kojem objektivno postoje i u kojem ih posmatramo. U tom zajedničkom prostoru posmatramo i iskazujemo njihovu međusobnu relativnu brzinu mehaničkog kretanja, brzinu v. U tom zajedničkom prostoru utvrđujemo i njihovu međusobnu razdaljinu P - P' = P' - P = vt. U tom zajedničkom prostoru definišemo fizičke veličine, jedinice fizičkih veličina, početak i kraj posmatranja (trajanje vremenskog intervala od početka do kraja posmatranja), i definišemo fizičke zakone i zakonitosti zbivanja. U tom zajedničkom prostoru teče i zajedničko vrijeme (t) kojem određujemo interval (trajanje) od početka do kraja posmatranja konkretnog relativnog mehaničkog kretanja t = PP'/v = P'P/v. U istom tom prostoru definišemo i brzinu c = n v. Također, u tom zajedničkom prostoru definišemo i veličinu "izmjerene dužine" u kretanju ili mirovanju, dužinu l0 = ct0, kao i dužinu x = ct = n vt. Izmjerena dužina l0 i ct su međuzavisne veličine u STR.
Sve navedeno imamo i prije nego što se opredijelimo koji od dva uočena sistema referencije K ili K' ćemo smatrati "sistemom u mirovanju", a koji ćemo smatrati "pokretnim sistemom".
Šta nemamo, a koristi se u STR?
Nemamo "malih, zelenih" Einsteinovih "posmatrača" i njihovih "ručnih časovnika". Nemamo nikavih stvarnih sprava za mjerenje vremena (satova) i njihovog uštimavanja ("kurisanja"). Sve što posmatramo, crtamo, računamo i opisujemo radimo to MI (ti ili ja, ili bilo tko drugi). Ne rade to "posmatrači" ni u K ni u K'. Einsteinovi "posmatrači" su tupavi, neinformisani, nemaju pojma šta se stvarno zbiva, pogrešno razmišljaju i zaključuju! Ustvari, umjesto "posmatrača" i njihovih "ručnih časovnika" - razmišlja i zaključuje površni mislilac i logičar - Albert Einstein!
Na Einsteinovu površnost dovoljno je ukazati činjenicom da umjesto četiri Lorencove ("boost") formule za transformaciju koordinata možemo koristiti samo jednu (prethodnu) jednakost. Iz te jednakosti možemo računati koju god želimo Lorencovu veličinu, bez ikakve potrebe za Einsteinovom pričom (bajkama za malu djecu) o "dilataciji vremena" ili "kontrakciji dužina".
Albert Einstein, Stephen Hawking, ...., uopšte ne znaju šta je vrijeme! Nemaju definiciju vremena, a pričaju o vremenu! Ne znaju ni o čemu pričaju!
"Oprosti im, Bože - ne znaju šta rade"!
U opštem slučaju inercijalne sisteme referencije K i K' povezuje zajednički prostor u kojem objektivno postoje i u kojem ih posmatramo. U tom zajedničkom prostoru posmatramo i iskazujemo njihovu međusobnu relativnu brzinu mehaničkog kretanja, brzinu v. U tom zajedničkom prostoru utvrđujemo i njihovu međusobnu razdaljinu P - P' = P' - P = vt. U tom zajedničkom prostoru definišemo fizičke veličine, jedinice fizičkih veličina, početak i kraj posmatranja (trajanje vremenskog intervala od početka do kraja posmatranja), i definišemo fizičke zakone i zakonitosti zbivanja. U tom zajedničkom prostoru teče i zajedničko vrijeme (t) kojem određujemo interval (trajanje) od početka do kraja posmatranja konkretnog relativnog mehaničkog kretanja t = PP'/v = P'P/v. U istom tom prostoru definišemo i brzinu c = n v. Također, u tom zajedničkom prostoru definišemo i veličinu "izmjerene dužine" u kretanju ili mirovanju, dužinu l0 = ct0, kao i dužinu x = ct = n vt. Izmjerena dužina l0 i ct su međuzavisne veličine u STR.
Sve navedeno imamo i prije nego što se opredijelimo koji od dva uočena sistema referencije K ili K' ćemo smatrati "sistemom u mirovanju", a koji ćemo smatrati "pokretnim sistemom".
Šta nemamo, a koristi se u STR?
Nemamo "malih, zelenih" Einsteinovih "posmatrača" i njihovih "ručnih časovnika". Nemamo nikavih stvarnih sprava za mjerenje vremena (satova) i njihovog uštimavanja ("kurisanja"). Sve što posmatramo, crtamo, računamo i opisujemo radimo to MI (ti ili ja, ili bilo tko drugi). Ne rade to "posmatrači" ni u K ni u K'. Einsteinovi "posmatrači" su tupavi, neinformisani, nemaju pojma šta se stvarno zbiva, pogrešno razmišljaju i zaključuju! Ustvari, umjesto "posmatrača" i njihovih "ručnih časovnika" - razmišlja i zaključuje površni mislilac i logičar - Albert Einstein!
Na Einsteinovu površnost dovoljno je ukazati činjenicom da umjesto četiri Lorencove ("boost") formule za transformaciju koordinata možemo koristiti samo jednu (prethodnu) jednakost. Iz te jednakosti možemo računati koju god želimo Lorencovu veličinu, bez ikakve potrebe za Einsteinovom pričom (bajkama za malu djecu) o "dilataciji vremena" ili "kontrakciji dužina".
Albert Einstein, Stephen Hawking, ...., uopšte ne znaju šta je vrijeme! Nemaju definiciju vremena, a pričaju o vremenu! Ne znaju ni o čemu pričaju!
"Oprosti im, Bože - ne znaju šta rade"!
Nema komentara:
Objavi komentar